Idąc ku Wielkiej Nocy

  Potrzeba jest matką wynalazku. To prawda stara jak świat. Każdy o tym słyszał, ale niekoniecznie każdy z nas zdaje sobie z tego sprawę.
  Oczekiwania i potrzeby idą na spotkanie życia niosącego ze sobą zagrożenia. Najwięcej bowiem innowacji powstaje gdy zaczyna być naprawdę poważnie.
  Tarcza została stworzona gdy strzały i kamienie miotane siłą ramion robiły spustoszenie i zadawały rany odbierając życie. Armata oblana pancerzem i wyposażona w silnik stała się czołgiem. Rakiety zrodziły przeciwrakiety, a zagrożenie terroryzmem stworzyło siły i taktykę do walki i kontrakcji by skutecznie zwalczać terroryzm.
 Każdy problem u inteligentnego człowieka rodzi jego rozwiązanie. Stara się logicznie znaleźć antidotum na dany problem. Zawsze do przodu.
 O ile problemy ze wzrokiem dały impuls do wynalezienia okularów to pustka idei rodzi degenerację moralną. Konsumpcja nie może być celem samym w sobie. Droga nie może być celem samym w sobie. Poszukiwania dla samej przyjemności odczucia drogi są jakąś formą hibernacji.

  Wyliczać tak można bez końca, ale można też się cofnąć do początków wszechświata i zastanowić się nad pustką i przestrzenią.
Czy materia jest odpowiedzią dla antymateri? Czy może odwrotnie?

  Mnie z kolei w naszej przestrzeni zastanawia coś innego. Coś co jest przyczyną i skutkiem w jednym. Coś co fascynuje ale i straszy. Nurtuje mnie pytanie.
  Czy rozum jest odpowiedzią na głupotę? Czy może to bezkresne przestrzenie głupoty pozwoliły zasiać się, przetrwać w ukryciu i wykluć się gdzieś ukradkiem intelektowi?

  Z tymi rozważaniami zostawiam Państwa, życząc udanego popołudnia.

Michał