Wszystko, jak drewnianym kołem rzucić w staw

Od przyszłości, nie oczekiwłabym, niczego złego, ale też nie spodziewałbym się po niej niczego wspaniałego. Będzie co ma być, i to co jest zapisane w gwiazdach, gdzie od milionów lat, świeci się nasz los. Z kolei od przeszłości, oczekuję już tylko, samych złych wieści, które zostały zakryte gruzem, pyłem, i wszelakim złomem przebrzmiałych wspomnień. Wszystko, co jest ukryte przed nami, i za nami, w końcu przepali swoją mocą, zardzewiały sarkofag okopconych wspomnień. Tylko moc tych faktów, będzie już na tyle słaba, że każdy tylko machnię ręką, i rzeknie: było, minęło, i nie wróci już nigdy więcej. 

-Azaliż?