Wyrok krawata

Wciąż ubieram twoje kolory,

Wypłowiałe w czasie, w tym młynie.

Bohaterowie, umierają idąc,

Strzelając obcasami, kluczami po bruku.

Wygaszę iskry swoich wspomnień,

Odzierając je z blasku obrazów.

Te kraty są drewna,

A ty, pomyliłaś korniki, z tykaniem zegara.